දිනක මම වරුවක් පමන ඔබ එනතෙක් පන්තිය අසලට වී සිටියෙමි . දහසක් පැතුමන් හදේ සඟවාගෙන.. ලොකයාගෙ වපර ඇස් වලට බිය නොවී ම්ම නිසොල්මනේ හිටගෙන සිටියෙමි.. ඔබ මොහොතකින් ආවේය.. මම අව්යාජව සිනාසුනෙමි, ඔබද සිනාසුනා මතකය.. එහෙත් මොහොතකට මවාගත් සිනාව අව්යාජ නොවූයේ ඇයි දැයි මම තවම කල්පනා කරන්නෙමි...
No comments:
Post a Comment